लुटपाटको अधिकार

सन् २००३ मा एक जना बरिष्ट इराकी पत्रकारले युरोपका बिभिन्न संग्रलायहरुको भ्रमण गरे।
उनले त्यहाँ बेबिलोनका अद्भुत लेखौटहरु, निनिभेका पहाडहरूमा कुँदिएका वीर र देवताहरू, र असिरियामा उड्ने पखेटावाला सिंहहरू भेटे।
कसैले उनको नजिक आएर सहयोग गर्ने अनुरोध गर्यो, “के म डाक्टरलाई बोलाइदिउ ?”
भुइमा टुक्रुक्क बसेर समीर आफ्नो मुखलाई हातले छोप्दै आँसु निले।
उनले भुतभुताउदै भने, “होइन, म ठिक छु।”
पछि, उनले व्याख्या गरे, “ उनीहरुले कति चोरी गरेका छन् भनेर देख्दा र अझै कति चोरी हुनेवाला छ भनेर थाह पाउँदा पीडा हुन्छ।”
यसको दुई महिनापछि, अमेरिकी सेनाले (इराकमाथि) आफ्नो आक्रमण सुरु गर्यो। बगदादको राष्ट्रिय संग्रहालय लुटियो। एक लाख सत्तरी हजारवटा कलाकृतिहरू हराएको खबर आयो।

लोकतन्त्रमा जनतालाई उपलब्धि के ?

किताबका कुरा

नित्सेको ईश्वरको मृत्यु – बाटो हराएका मानिसहरूको स्तब्ध साउती

महिला मुक्तिको लागि नेपालको सन्दर्भमा साँस्कृतिक आन्दोलनलाई प्राथमिकता दिइनु प…

निरङ्कुश सत्तालाई चुनौती दिने अपराजित कलम

‘ट्रम्पले हामीलाई के–कसरी पढाउने भन्ने निर्देशन नदिऊन्, हार्वर्डमा पढेर ८ जना …

मुखुण्डो पछाडिको कालो मन: समाजमा प्रतिष्ठित देखिने व्यक्तिहरूमा यौन हिंसाको व…

प्रतिक्रिया